04.17 hava keskin soğuk
Kimimiz yalın ayak, kimimiz donuk
Kapalı ışıklar, benizler soluk
Çaresiz bunca insan; yaşlı, genç, çocuk.
Yedi nokta yedi vurdu
Baştan sona güney yurdu
Memleketin kalbi durdu
Vatan seferber oldu.
Sıra mezarlar kazılır
Saysa Azrail yorulur
Bunun da hesabı sorulur
Elbet mahşer kurulur.
Çimentosuz, demirsiz yapılar
Bir bir dağılır sahte tapular
Kimisini kuma kardılar
Kimisine sahipsiz yazdılar.
Minik bedeni yorulmuş
Meleklere sığınmış
Elinde bir tutam saç
Mevla’m onu korumuş.
Yarım kalan sevdalar
Kucağı boş analar
Betonu tırnağıyla kazanlar
Çaresizliği umuduyla boğanlar.
Çıkar bir bir kardelenler, fidanlar
Bir sesle ısınır buz gibi betonlar
Kiminin asılı duvarında kalanlar
Kiminin yüreğinde mühürlü acılar.
Benim doğuşum beton altından bir kuş cıvıltısı
Benim doğuşum bir dostun pati vuruşu
Benim doğuşum bir kedinin miyav deyişi
Benim yaşayışım dilsizlerin seferber oluşu.
Topraktan geldik toprağa döneceğiz sanırdık
Süslü püslü yapılara gıptayla bakardık
Yalan dünyanın hayaline dalardık
Toz bulutu betonlarla uyandık...
Kayıt Tarihi : 22.11.2023 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!