Onur BİLGE
Asistanla öğrencinin muhabbeti yılan hikâyesine döndü. Derken dersi biten diğer öğretim görevlileri de aşağıya geldi. Onlardan bir bayan ve bir erkek, olayı yukarıdan seyretmiş ya da birilerinden duymuş, gözü yaşlı kızcağızın korunması ve teskin edilmesi gerektiğine karar vermiş olmalılar ki önce Hasan’ın masasına yöneldiler. İkisinin de suratları beş karıştı. Erkek asistan, kaşlarını çatarak:
“Az önce burada yapmış olduğun hareket affedilir gibi değil! Ben otuz dört yaşındayım. Burası okul… Eğitim yuvası… Neden geliyorsunuz buraya? İnsan ilişkilerini bilmedikten sonra iktisat ticaret bilseniz neye yarar! ” diye çıkıştı.
Hasan, ne yapacağını ne diyeceğini şaşırmış bir vaziyette yutkundu, alnındaki teri elinin tersiyle silerek kem küm etmeye başladı. Paniklemiş bir haldeydi. Onlarsa o sözleri hiç duymamış gibiydiler. Çünkü onun geveledikleri yeterli bir savunma değildi. Zaten hiçbir savunma, beraat etmesi için yeterli değildi. Bayan olanı:
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta