Onur BİLGE
İki görevlinin, kararlaştırılan anda, kararlaştırılan yerde karşılaşıp kaynaşması… Bir olmak ve can bulmak için yola birlikte devam etmesi… El ele, iç içe yol alması, çoğalması, şekillenmesi, donanması…
Büyük buluşmayla başlayan büyük olayın her aşaması mucize! Önce şekilsiz bir varlık, hiçbir şeye benzemeyen… Sonra kurtçuk gibi bir şey… Sorguç gibi… Tortop olmuş bir yaratık… Uzaylı resimlerindeki gibi koca bir kafa, kocaman iki göz… Ağız, burun, kulaklar… Derken kollar, bacaklar… Parmaklar, tırnaklar… Kaşlar, kirpikler, saçlar…
Doğar doğmaz aydınlık ve karanlığı fark ediş. Önceleri belki sisli puslu görüntüler... Yüzüne doğru yaklaşanı buzlu cam ardından seyredercesine algılayış… Bakanın hareketini, başını çevirerek takip ediş... Göz kasları geliştikçe, hareketliyi başını çevirmeden, gözlerle izleyiş... Üçüncü aya doğru görüntünün yavaş yavaş netleşmesi...
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
