038-İçimdeki Fırtına Şiiri - Bekir Özcan

Uyku tutmadı yine bu gece
Daraldı ruhum sığmıyor içim, içime
Açtım defterimi okudum şiirlerimi
Biraz sakinleştim kapadım gözlerimi
Aldım elime hasretle bekleyen kalemi
Yazayım dedim akıl ve kalbime geleni

Geçmiyordu kalemime söz
Uykusuzdu ama kapanmıyordu göz
Bekliyorum nöbet tutan asker gibi
Düşünüyor zorluyorum hayalimi
Atamadım üstümdeki gerilimi
Bocalıyor yazamadım kalbime geleni
Şair olanlar bilir ancak bu halimi

Nasıl nereden başlayayım diye
Sen söyle dedim kalemime
O da benziyordu benim halime
Düşünüyorum ince, ince
Kalbe geleni de dökemedim şiire
Fırtınalar kopuyordu içimde
Ruh ve kalbim kabz halinde
Pencereyi açtım hızlı bir şekilde
Soğuk bir hava ile geldim kendime
Ay ve yıldızlar sanki güldü halime

Borborunbekir