Onur BİLGE
Belli bir zamana kadar kendisini beğenmeyen biriydim. Hep başkalarını güzel bulurdum. Uzun süre oturmayan yüz hatlarımdan olsa gerek güzel yüzlü insanları seyreder, gıpta ederdim. Belki güzelliğimin farkında değildim. Kimse söylememiş, hissettirmemiş olamazdı ama ben onlara inanmamıştım. Belki de bende gerçek anlamda bir güzellik kavramı henüz oluşmamış olduğu içindi.
Çok mu alçakgönüllüydüm? Acaba ondan mıydı? Belki o zamanlar… Fakat şimdi hiç de öyle değilim. Kendini beğenmiş de değildim o anlamda ama kendimi beğeniyorum. Kibir ayrı, güzelliğinin farkında olmak ayrı…
Bir de… Eskiden her uzvumu tek tek değerlendirme alışkanlığım vardı. Her uzvum mükemmel olduğunda güzel sayılacağım kanısındaydım. Onun için yüzümü, ağzımı, dişlerimi çenemi, burnumu, kaşlarımı, gözlerimi, alnımı, yanaklarımı birer birer inceler, adeta yüz üzerinden not verirdim. Sonra ortalamasını alır, hep vasatta kalırdım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta