Onur BİLGE
Selçuk Bey’in gerek bedensel gerek ailesel sorunları vardı. Bunların yanı sıra ruhsal sorunları da… Define ona sihirli anahtarı uzatmış, daralan ruhunun kapılarını onunla nasıl açıp ferahlayacağı konusunda teminat vermişti. Sağlığını ve ailesini kaybetmişti. Başta kalp hastalığı olmak üzere teşhis konmuş birkaç hastalığı daha vardı. Ayrılma kararını birlikte verdikleri, anlaşarak boşandıkları halde en çok buna üzüldüğünü vurgulayıp duruyor, dağılan yuvasının tekrar toplanmasını olanaksız görüyordu.
İşini kaybetmiş olmayı pek umursamıyordu bile. Çünkü sohbetin ilerleyen dakikalarında, bir mobilya fabrikasında müdür olarak çalışırken en çok ailevi sebepler yüzünden son zamanlarda yanlış hesaplamalar yapmaya başladığı için arka arkaya uyarılar almakta olduğunu, intihara teşebbüsünün patronları tarafından duyulduğunu, ruhsal dengesi bozuk bir kişinin müesseseye çok daha fazla zarar getireceği düşüncesiyle işine son verildiğini, bu olayın da bunca derdinin üstüne tuz biber olduğunu da söylemiş; işletme okuduğunu, Bursa gibi bir yerde işsiz kalmayacağından emin olduğu için bu konuyu çözümlü mümkün olmayan bir sorun olarak görmediğini, kısa sürede benzer bir iş bulabileceğinden emin olduğunu eklemişti.
Yuvalar, yıkılmak için kurulmaz. Ömür boyu beraberlik umulur. Fakat her şey gibi onun da bir eceli vardır, sonsuza kadar sürmesi hayaldir. Çoğu zaman ölümle, bazen de boşanmayla nihayetlenir. Birlikte ölmedikleri takdirde ikiliden biri diğerinin ölümüne şahit olacaktır. Ayrılıklarda da hüzün vardır. Anlaşarak ayrılanlarda bile mutlaka bir burukluk olur. Aşk çoktan bitmiş, sevgi de can çekişmekte olsa da beraberliğin getirmiş olduğu bir alışkanlık vardır. Her iki tarafın yokluğunun oluşturduğu bir boşluk… Hemen bir başkasıyla doldurulamayacak, farklı bir boşluk… Öyle ki bir başka beraberlik kurulmuş olsa da dolmayan, doldurulamayan… Hıncahınç dolu bir salonda boş kalan tek koltuk gibi tuhaf… Anlaşılmaz bir yokluk hissi… Garip ama gerçek…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta