Onur BİLGE
“Sahteliklerle dolmakta olan dünyada, hiç değilse sadece sohbet etmek, düşüncelerimizi paylaşmak için kim olduğunu bilmediğim ve merak etmediğim, yalnız arkadaşlığına talip olduğum bir dost arıyordum, senden bahsettiler, yolum Virane’ye çıktı, işaretler beni sana getirdi. Gerçek kimliğin gerekmiyor bana. Adın Necmettin olmuş, Define olmuş, nasıl bir hayat yaşamışsın, kaç engel aşarak, neleri göğüsleyerek bugünlere gelmişsin, beni ilgilendirmiyor. Onun için soru yağmuruna tutmuyorum seni. Düşüncelerin yetiyor. Hem, hasta olan benim. Tedaviye ihtiyacı olan… Doktorumsan ki öylesin. O zaman sen soracaksın, ben anlatacağım. Sorsam da sormasam da hakkında, gerektiği kadar bilgi edineceğim. Zaman içinde birbirimizi çok daha yakından tanıyacağız nasıl olsa. O konuda aceleciliğimin olmaması ondan…”
“Ben de anketörlüğü sevmiyorum. Çoğu zaman dinlemede kalmayı tercih ediyorum. Sorulara kaçamak cevaplar gelebiliyor. Ya da gerçek duygu ve düşünceler gizlenebiliyor. Herkes ne anlatırsa anlatsın, öğrenmemi istediklerini anlatıyor, gerçeği ve olayların tamamını değil. Çoğu zaman söylenenlere göre değil, algıladıklarıma göre sonuçlar çıkarıyor, kişilerin kendilerinden bile gizlediklerini avlayabiliyorum. Çoğu zaman kabul etmek zorlarına gidiyor, inkâr ediyorlar. Hâlbuki bilerek veya farkında olmaksızın kamufle edilenleri, davranışları açığa vuruveriyor.”
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
