Onur BİLGE
“Düğünlere giden, resmigeçitlerde boy gösteren meşhur Davulcu Beşi vardı, esmer, şişman, koca göbekli, güleç yüzlü… Ne de güzel kavrardı tokmağı, kocaman eli, tombul parmaklarıyla! Şişkin pazıları, güneş yanığı kollarıyla nasıl da vururdu; bedenine uygun, mütemmim cüzü halini alan davuluna! Yeri göğü inletirdi! ”
“Ondan bahsettiler. Rahmetli olduğunu söylediler. Belediye bandosunda davul çalan birisi vardı. O da öyle, tarif ettiğin gibiydi. Onunla tanışmak nasip olmuştu. Öldüyse, her ikisinin de Allah taksiratlarını affetsin! ”
“Çalgıcı Kör Ali vardı, hemen hemen her düğüne giden… Ondan da bahsetmişlerdir.”
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
