Onur BİLGE
Bu pazar Virane’ye erkenden gitmeye karar verdik. Orçun, ben ve Neşe… Bizim takım yani… Orada Ahmet ve Duygu da var. Bir de sabah kahvaltılarımız var, bu kadroyla. Biz bize olunca, sohbet çok farklı! Çayın aroması, kızarmış tereyağlı ekmeklerle beyaz peynirin lezzeti bambaşka… Hiçbir yerde o güzelliği yakalamak mümkün değil! Bu aralar, bir demet de maydanoz oluyor soframızda. Salatalık, domates falan… Bazen katmer, börek, pişi bile oluyor. Duygu sağ olsun! Arada helva karar, lokma döker. Ne yapsa tadından yenmez! Aslında, çay kahve bahane… En güzeli, bir arada olmak ve Define’yi yakalamışken konuşturmak…
Sık sık: “Allah Kerim! ” der, dede. Ne dersek diyelim, geleceğe dair: “Allah Kerim! ” der. O öyle der, ben de Allah Büyük! ” derim. Aynı şeyi söyleriz. Sözlerimiz farklı… Biliriz ki Allah, her şeyi işitir, görür, bilir, yarattıklarının her ihtiyacından haberdardır ve gidermeye muktedirdir. Hiçbir şey O’na ağır gelmez. Hiçbir iş O’nun için zor değildir. Olması gerekenin nasıl olacağının kararını da bize bırakmaz. Fakat yine de biz uğraşır, elimizden geleni yapmaya çalışırız. Zorlukları yaratan da O’dur, karşımıza çıkaran, aşmamızı isteyen de… Önümüzü açacak, yolumuzu kolaylaştıracak olan da O’dur. Güçlükler, sığınma ve teslimiyetle kolaylaşır.
Yardım Allah’tan… Yardım istenecek en büyük merci… O yardım sağlanınca hangi güçlük kalır, yeryüzünde? Ölürken, ölümden sonra bile… Huzurunda bile… İzni olmaksızın kim ağız açabilir, kim yardımcı olabilir?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta