03 Salvador'la Otuz Beşinci Mayiyi Kevse ...

Kaçarız Gölgelerimizden Korkarak

1/:
Biz geceden geceden saklanırız beyit aralarına,
Geceyse bizde yol alır açıktan açığa...
Ay ışığından beslenir,
Kurtların duvarlara vuran agresif gölgeleri.
***
Artık kimse kimsenin mirasçısı değildir,
Burası sıfır terekeler cemahiriyesidir çünkü.
Ben benim kadar yerde yanarım,
Apostal da bir tuvallik ömre sahiptir.
Senin sakındığın gölgendir arkadan gelen usulca,
Bilinir ki iz bırakmaz ayağı konuşmayan her şey,
Masal gibi yürür ve gizlenir karanlıkta kara gözler,
Ben ve şiir değil miydik tuvallere resim olup sıvanan?
Ey kendi artıklarını avlanan meseta avcıları...
2/:
Kaçarız gölgelerimizden korka korka,
Oysa burasıdır bizatihi ürpertiler diyarı duygusal alemlerde.
Arkamızdaki gerçekler iki kere ses verir,
Ancak boyut farklıdır, duyuramaz kendini.
Ve güneş saklambaç sever boş arsalarda...
***
Yoksul bir ölümdür ki bizimkisi.İlk kez zifafa girer gibi bakire acısı duyar.
O zaman anlıyordur belki de potansiyel,
Spekülasyon olmadığını çukurundaki gücün.
Geçekte bir olduğunu yaşam ve ölümün ya da.
Yapayalnızlık bir karpuz gibi dilimlenir aşk vurgunlarına,
Ve de ürkeklik avcı kaçkını keklik olur yamaçlarda,
Zavallı tutsaklıksa ancak zencir kalınlığı kadar yer tutar.
3/:
Der ya sevgi insanı 'İch liebe dich...' diye,
Cermen lisanının hançere kadanalarına binerek...
Yıkılır dilbilmez gürcüler sınır kapılarında,
Yıkılırlar ve içmeyi bir iltica kulesi sanarak,
Sığınırlar düşman döşlerine bira kupalarının çarnaçar.
Köpürür ve sürer al sekili atlarını denizler sahillere.
Avuç içi olarak tariflenir kimi zaman dünya,
Kimi zaman evren kadar dardır aşkın koşu alanı.
Aslında ne al renge batar eller,
Ne de şiirin koynuna dalar.
Senin mistik alem sandığın yerler,
İse kesmiş kız kaşlarının patikalarıdır.
Sen çiz akla karışık, ben yazayım kömür ile...
Bak al sekili atlar koşumlanıyor.
***
Haydi davran Salvador...
Şiir hasta oluyor.