03 Salvador'la On Yedinci Katiban-ı Hamm ...

Elinde Şişle Bir matador Yaklaşıyor

1/:
Sen çiz, ben yazayım...
Orta çağda bir tahta döşemeli uğru hanı,
Her yanı haydut, it ve uğursuz dolu saf aşkın...
Bir kasaba ki sönük sırlı aynasında,
Hep kendi suretini aranır umudile...
Zaman bir karabataktır zulmün can yakan gözlerinde,
Her kapak düştüğünde ya uykudur gelen,
Ya da kurşun gibi bir ölüm...
Gülüm,
(Oldu mu şimdi Yozgatlı kardeş?)
(Ne mi? Uyak diyorum uyak... Sana inanacak mı okuyanlar şimdi bu banal kafiye ye bakarak? Bence dayak senin hakkın ya, neyse. Her sese bir benzerini bulmak zorunda mısın be şair? Mahir bir fikirle de dersin diyeceğini amma sen takmışsın bir kere şiir demek vezinli ve uyaklı olur diye. Nedense Ahmet efendi? Her neyse... Nerde Kalmıştık? Ha.... Gülüm....)
Beliriyordu suretin senin de,
Kutlu saydığımız ayazmalarında yüreğimizin.
Köşede oturan uğrular kralı Bandit Abbas tabii ki...
Ve zarar ziyana gülen bir yanı var şiirde onun,
Gülmesiyle ünlü ama asıl işi ağlatmak.
***
İşte manzara bu lan Salvi...
Haydi bin karınca bacaklı fillere Kartaca'da.
Bense şimdilik hüzünler diyarına ateş almaya gidiyorum.
Ardından yetişirim nasılsa,
Zatıaliniz 2000 yılına varmadan daha...
***
Saat mi?
Daha var iftara.
Nefisler acıkıyor bu saatinde ikindinin,
Midede asit toplanıyor.
Haydi davran Salvador...
Elinde şişi ile yaklaşıyor,
Bu yana koşuyor bir matador...