03 Salvador'la Dokuzuncu Teslimiyet-i Zi ...

Kendi Tarihçimizdir Anekdotlar

1/:
Anladım artık,
Ya da anladık ki biz hepimiz...
Kurtuluş yok ayaklarımıza bulaşan geceden,
Dönemeyiz artık bidayetteki afiyetteki yerlere geri.
Uğraşı boşadır karanlıkta kaybolan izlerimize bakarak,
Ağır aksak giden kalp düzleminde yolumuz hep ileri.
Beynimize saplanıyor bir sivri çivi acı ile sarmaşarak,
Ne takati kalıyor ne de dermanı Salvador'un,
Kanat çırpıyor çizgileyin bir aklık gri ufukta,
Ben el sallıyorum,
Elem sallıyorum hazin bağlamamdan,
Yağız kahküllü yoldaşım, bihaber basıyor bir mayına,
Kısacık bir anda perde gibi savruluyor karanlık,
Çiçeklenerek çekiliyor şeffaf perdesi zari günün...
Lan Salvador usta de hele,
Ölümcül şarapnaller hangi tonuna çalar gökyüzünün?
***
Ay can!
Çelimsiz bir çobandım ben de bir zamanlar,
Bilmem hangi yaylasında anka masalının kız yaylamada...
Pöstekiler orada resmin ve şiirin anasıdır,
Sığırtmaç ulusunun kendi jargonunda,
Aşk gübre rengindedir...
2/:
Çığlarla yola duran hamarat karlara sarınmış olan,
Vadi yamaçlarında kuzu derdinde yaren ordusu,
Ne düğünde sağdıç,
Ne şiirde Bey Beyrek'tiler...
Biliriz ki kendi tarihçimizdir anekdotlarda,
Aşk ve şiire dair resmettiklerimiz,
Ve kız kuzusu sanarak kendimizi gütmemiz.
***
Bir başka diyar ki bizimkisi,
Cöngün en karacası yanağımızda tebessümdür.
Ve her yaşanan koşuk, kimilerine inat olsun diyedir,
Ki ol sebeple pasa döner demir grisi,
Farisi bir Şiraz güzelidir ki şiir,
Ortalıkta dönüyor kıvranarak.
Haydi Salvador davran!
İkimiz de döneriz ileride bir lila virajından,
Nasılsa kadim ustalara ihanet ederek...
Ve Hatta,
Nakaratın ne denli varsıl olduğunu görürüz,
Ebem kuşağının yedi tekçik beyazlığına dalıp,
Süpürürüz bir uçtan diğer ufka gökyüzünü.
Haydi davran Salvador!
Mor lilaya çalıyor.
Daralıyor ömrümüz...