03 Salvador'la Atmış Yedinci Zaaf-ı Niha ...

Pantone Sarmala Düşer

1/:
Bil cümle zadeganı sevda destanlarının,
Mor taylara binip yağmurlarla geldiler.
Dönemeç öncesinde bürünerek alacalı ışkırlaklarını,
Selamlamaya durdular renk ve harf kuşlarının süvarilerini.
Sen ben ve de inatçı bir Kolombus marranosu,
Açarız Küba açıklarında,
Ki bir güle benzer her itirazı tayfaların kaptana.
Yana yana bir dönümü daha tamamlar şiir,
Pantone sarmalına düşer fasit dairelerin...
***
Dönemeci dönünce...
İşte o kubik şehir!
Samur baranili kralların sulak deltası tekerlenir,
Nehirlerin şiire kavuştuğu renkli sahillerde.
Az sonra buradayım,
Bekle sabırla beni can Salvo.
Şimdi Tatar süvarilerinin önlerindeki kaçkınlar,
Ve ateşle beslenen buzların Kafkasya'sı,
Yaralarına şiiri merhem edip sürecektir çare diye.
Bundandır gözlemesi yollarını,
Söz ustası Lermit'in katırını,
Kurtuluşa umutlanmasa da haçlılar.
(Bırak göğüslere salip çizmeyi,
Senin misyonun başka...)
***
Ay can!
Son Leyla'mdan ayan beyan aklımdadır ki,
Sevdayı içemeyenin dudaklarında aşk artığı ne gezer?
Sen ki can Salvo,
O tuzlu tadın sihrini ve rengini bitirmişsin,
Ve doyumsuz tortusunu yalarsın ya zifafını tuvalin,
Öykünmektir muradı fakirin sana bu hususta.
Lan Salvador usta,
Desene tuz hangi tonuna çalar gökyüzünün?
2/:
Söz Baki'dedir.
Şimdilerde cengaverin biridir gezinen dil cephesinde.
Sihir ise fakirdedir.
Zümrüt renkli bir yeşim taşının üzerine çiğ düşer,
Say ki manzara aynı manzara.
Şiiri ve acıyı dalından koparmak,
Ve sürünmek yaralarına daha da azsın diye.
Niye (mi?)
İşte eyle...
***
Bir yol yokla kendini,
Zor gelir mi ki zatına nakarat terziliği?
Bir dene istersen cebirden renk çıkarmayı mesela.
Herkes hazmedemez amma,
Minnacık bir andan asır emilir mi bir düşün?
Tabii ki evet!
Ama tıpkı Karun sarayları gibi kokarsa zaman,
Renkler galebe çalmıştır griye ve bozguna bil ki.
İşte böyle demlerde nedense ölen boz değildir sadece,
İşte dönüyor sık sık demir ve pas birbirine,
Bir de yetenek büzülüyor.
Haydi davran Salvador,
Şair üzülüyor...