03 Bir At, Bir Köpek, Bir de Sahip Kend ...

Bir adam atı ve köpeğiyle mutlu yaşarmış.
Bir ormana kışlık odun hazırlamaya çıkmış.
Hava bozunca, gök gürlemiş, şimşek çakmış.
Ormana yıldırım düşünce de çarpılıp yanmış.

Öbür dünyada bir yolculuk daha başlamış.
Dağ tepe aşıp gitmiş; sonra da çok susamış.
Yolları duvarlarla çevrili bir kapıya varmış.
Adam su istemiş, cennette bolca da varmış.

Afiyet olsun: “Gir de iç, yalnız hayvan giremez.”
Demiş: “ Onlar olmadan boğazımdan geçmez.”
Başlamışlar su aramaya, yol gitmekle bitmez.
Köpeğin dili çıkmış, at sendeler yürümez.

Önlerine duvarlarla çevrili bir bahçe daha çıkmış.
Ağzından, burada içecek su var mı, ancak çıkmış.
Bekçi: “Gönlünüzce için” diyerek kapıyı açmış.
Bizimki hayvanları gösterip zorla ağzını açmış;

Sormuş: “Burası cennet mi, peki az önceki neydi? ”
Bekçi de demiş: “Orası cennet değil cehennemdi.”
Dostlarını satarak yarı yolda bırakanlar içindi.
Dedi: “Hamdolsun Rabbim gönlüme göre verdi.”

İstanbul,16.05.2006