03 Bilgiye Susuz Çocuk Şiiri - Seyit Ahmet

1/:
Bilgiye susuz çocuk,
Sorar Salih dedeye:
'Peygamberimiz kimdir? ' diye.
***
Nur yüzlü ihtiyarcık,
Der ki adının küçüğüne:
'Peygamberimiz,
Bizim gül yüzlümüz...
Hayat gemimiz fırtınalı denizlerdeyken,
Azgın dalgalar ortasında çalkalanırken,
Yani ha alabora oldu, ha olacakken,
Veya keskin kayalara oturacakken,
Hatta yolunu şaşırıp yok olup gidecekken,
İşte o... Sevgilimiz...
Tam karşıda nurlu ve pırıl pırıl deniz fenerimiz,
Dosdoğru yolu gösterenimiz...
Karanlık gecelerdeyken başıboş yolculuğumuz,
Kırılmış veya bozulmuşsa yürek pusulamız,
Korkacak ne var sanki?
Tam üstümüzde ipil ipil kutup yıldızımız,
İzleriz onu, ulaşırız en sakin limana ve kurtuluruz.
Oğlumuz, kızımız için,
Tek model kişiliğimiz.
Kumlu çöllerdeyken yaşam kervanımız,
Işıklı işaret fişeğimiz.
O bizim her şeyimiz
Her şeyimiz bizim o
Kısaca peygamberimiz...'