03.45 Şiiri - Orhan Çevik

03.45


Sokaktayım.
Elimde kandil, yol karanlık.
Sokak dediğim kamburum bir yol
Görünmez sislerin ardında, sallanan bir kol.
Sırtıma yüklenmiş vakit denilen melun
Çiseliyor kar taneleri baş aşağı
Sanki bir tutam un.

Saatim tam üç kırk beş
Bir ben varım bir de zaman,
Oda ensemde bekleyen tebelleş.

Oltu tespihim ellerime dolanır
Takunyalarım kaldırımı bir bir oynatır.
Ney dinletir, uyanmış yaprakların fısıltıları
Sinemi sızlatır buruk çocukluk anıları.
Koşar adım larvada ki kelebekler
Örümcekler ömürlük meselesin de
Yelkovan akrebine olmuş bir andaç
Doğacak güneşin ekmeği sana muhtaç.

Hikmetinle yaşanır, dizlerimle alnım bir
Ay gökte, ben de asılı kalmış zaman bir
Avuçlarda uçuşur niyetler tâ arşa kadar
Şafağı gözüken gün, bir gün daha batar
Toprak koktu her yer sanadır bu hasret
Yolculuk yoladır, yolda aşka gurbet.

Orhan Çevik
Kayıt Tarihi : 20.1.2024 04:37:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!