0263 - YILDIRIM IŞIĞıM Şiiri - Yorumlar

Onur BİLGE

Gülbeyaz, annesine akşam olduğunu, eve gitmeleri gerektiğini, daha yemek yapmadığını, babasının kızacağını, evde yine kavga çıkacağını işaretlerle, yıldırım hızıyla anlattı. Bunu ifade ederken, gözlerini fincan kadar açıyor, bir maç spikeri maharetiyle, fakat hiçbir anlam taşımayan kendi lisanınca sözcükleri art arda sıralıyor, bu arada anlatma telaşından yutkunmayı unutuyor, ağzından tükürükler çıkıyordu.

Annesi biraz gailesiz bir kadındır. İnce eleyen sık dokuyan bir yaratılışta olsa bu müzmin derde nasıl dayansın? Öyle bir değirmen dönüyor ki başında, gürültüsü yedi mahalleye yetiyor!

Gülbeyaz bir kere tutturtacak da anası elinden kurtulacak ha? Mümkün mü? Gitti, ayakkabılarını getirdi, verdi eline; arkasından itmeye başladı. Kapıda alelacele bir vedalaşma... Gittiler. Sokaktan, gittikçe azalan sesleri geldi bir süre, sonra tamamen kesildi.