025-Bülbül’ün Aşkı Şiiri - Bekir Özcan

Seher vaktine kadar,
-bu gün bülbül yine şakıdı
Duygulandım,
-çok yazık oldu gülle konuşamadı

Güneş doğdu gül açtı,
-güzel kokular etrafa yayıldı
Gülün o eşsiz güzelliğini,
-bülbül görmeden ayrıldı

Bülbül yanık yanık,
-çağırıyordu yanına gülleri
Duymak istemez gül,
-bülbülün hazin sesini

Sehere kadar bekleyecekti,
-vermişti kararı bülbül
Nazlanarak,
-ağıra satmak istiyordu kendini gül

Ötme bülbül öteme,
-gülü göremezsin bu gece
Gün ışığı gösterir gülü,
-gündüz gel sessizce

Güneş doğsun, açsın gül,
-kokuları yayılsın çevreye
O zaman doyana kadar,
-bakarsın gülün güzelliğine

Bakmakla olmaz,
-gülün dalına konup, koklamalısın
Can, canandan çok tatlı,
-gülün dikeni var konamazsın

Arzu edersen kon yakınına,
-belki kokusunu alırsın
Fani dünyanın aşkı böyle,
-ne gelir elden, ne yaparsın?

Borborunbekir