0231 - YAKICI BiR AŞK Şiiri - Yorumlar

Onur BİLGE

Bu gece İlhan’ı gördüm düşümde. Uyanınca yastığımı ters çevirdim. Hiç batıl inancım yoktur. Olmayacağını bile bile, belki aynı düşü bir daha görürüm diye, sımsıkı kapattım gözlerimi. Uyumaya çalıştım bir süre. Olmadı. Bir kere gün ışığı girmişti gözlerime. Rüyam aklımdaydı, yüzü kayıptı. Bu yapılır mıydı bana! Ayıptı.

Gözlerimi kapattım, karanlık oldu. Hâlbuki az önce de kapalıydı, her şeyi görebiliyordum. İlhan’ı bile... Gözümü açınca kayboldu. Kapatınca dünya yok oldu. Madde âleminde ışık gerekli, mana âlemi için gerekli değil... Münker’le Nekir’i net görebileceğiz, torağın altında. Hatta cenneti ve cehennemi; hangisini hak etmişsek orası ve oradaki yaşayacaklarımız, o karanlık yerde seyrettirilecek, hakikat; rüya gibi. Sinemanın içi karanlık olmalı ki film net seyredilebilsin!

Ölüm, derin koma hali, kabir âlemi de derin rüya âlemi... Göz devreden çıkıyor, ortalık kararıyor, film başlıyor.