022. Neyleyim Şiiri - Yaşar Demir

(Hüseyin AĞGÜL’e)

Soldu gençlik, ömür bitti tükendim
Hüseyin’im verdi ruhsat neyleyim
O yar gonca, ben dalında dikendim
Hüseyin’im verdi ruhsat neyleyim

Seher yeli idim üflemez oldum
Taze gonca idim sarardım, soldum
Her dem güler iken, dert ile doldum
Hüseyin’im verdi ruhsat neyleyim

Çağıldadım seller gibi akmadım
Hara döndüm korlar gibi yakmadım
Yıllar var ki, dost yüzüne bakmadım
Hüseyin’im verdi ruhsat neyleyim

Yüce dağ başında boran, kar iken
Bu gönülde bunca efkâr var iken
Ben kendime Acemi’yim der iken
Hüseyin’im verdi ruhsat neyleyim

Bartın, 05 Mayıs 1999