02 Söz Arar Lisan Ustaları

Züldar Begüme Onuncu Masallama
10a/
Eyva Zü...
Beyindir aslı kişinin.
Kol bacak ve gövde vasıta.
Aslın transporteri yani,
Doğudan batıya ya da buradan şuraya...
Ey Zül...
Yüreğe dolanan ateşten parmak ise
Tutar bağlar kıskıvrak biz olan beyni.
Şu akşam üstlerinin dayanılmazlığı bundandır.
Gölgemizi beklenen yere ulaştıran aşktır,
El, ayak, bacak ve gövde değil...
Durdu, dondu, kaldı deriz ya izan için,
Kalp yalnızlığının,
Yani beyince terk edilişinin son anıdır.
O zaman yollanır güneşe yan yanalığımız.
'Tut ellerimi,' demesi ehli aşkın,
Yalnızlığın ve korkunun eseridir..
Yani Zül, en güzel sözcüğü arar lisan ustaları. Şiir piramidini kurmak için güneşe yol alırken. Bulamaz ki Zül kız. Bulsa da bilemez. Bilse de söyleyemez. Söylese de duyuramaz. Duyursa da anlaşılmaz en güzel sözcük cem-i cümle tarafından. Artık susmak düşer ozana ve aşk adamına. Dinlemekse herkese Zü. Kimse, kimsenin üzüntüsünü paylaşmak istemezmiş aslında. Anneler hariç tabii. Felaketten kaçarken Züldar, bereketi de yanında taşımalısın derim. Savaşçılarını olanlardan sorumlu tutan sultan her zaman barış kuşudur. Ya da ağacın üstünde olanlar, altında olanlardan daha mı şanslıdır sence? Kendisini yaşamayan, nerede olursa olsun koparılışına çok acır. Canavarların sesi her zaman davudi çıkmaz ki. Kimi zaman da ipince...
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin Zü can...
Akşam üstlerinin dayanılmazlığını,
En güzel sözcüğü aranan lisan ustalarını,
Savaşçılarını olanlardan sorumlu tutan sultanı,
Ağacın üstünde olanları,
Ayakları altından olanları,
Bizden daha şanslı olanları,
Kendisini yaşayamayanları...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa canavarların davudi sesini Züldar kız?
Ah hırsız!