02 Sen Sırf 'Z'sin Benim İçin

Züldar Begüme Üç Yüz Beşinci Güzelleme
305/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Kaçmak daha iyi olmaz mı ensemizdeki arsızlıktan?
Yağmurların söyleyemediğini biz söylesek,
Çorak analarla kucaklaşan duygulara.
Kızları kırlara götüren çiğdemlere dil döksek...
Ey Zül...
Zaman mıydı seni benden göçürden Nil vadisine?
Ya da alnımdan koparmak isteyen karayazım mı?
Bilmem. Sen bilir söylemezsin...
Tüm cehlime rağmen divit tutar, boya içerim.
Ve Zül can...
Hep aynı şeyleri yazmaktan bıkmam ben,
Yazdığım sana ve burçak tarlalarına dairse.
Sıkıldın anlıyorum.
Arkandan koşuşan güneşi ve yıldızları,
Yazmayı sürdürmektir emelim ilelebet,
Aynı anda... Denizleri de sürüklerim
bilesin.
Ve adının arasında ne kadar nokta varsa silerim:
Sen sırf 'Z'sin benim için.
Zü'sün,
Zül'sün,
Züla'sın,
Hatta ve hatta Züldariye'sin bana göre.
Yani her dize ve her beyitsin,
Varsın yazılsın yirmi dokuz harfin her beraberliğiyle.
Ne güzelde 'G' vardır, ne de çirkinde 'Ç'
Duracaksa sarı güller her hangi bir yerde,
Aşk adamını düşlere boğan onun soylu duruşudur.
Eyvallah Züldaren,
Hatırlan mısın eskiden de güneş burdan çavardı.
Senin olmadığın yerler hariç tabii ki.
Lilaya boyanan adını en çok da şu yıldız fısıldardı.
Ve teselli için ağlardı gece yarılarında ay.
Kıyıda köşede bulduğu şiirlerin toprağı sen kokardın.
Kucağında uyuduğun bulut saçlarını tarardı.
İşte o zaman olan olur...
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız,
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Sen ey begüm kız.
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah kozmik hırsız!