02 Sen; Biricik Sevgilim

SEN;
Yüreğimden bile kıskandığım,
Kimseyle paylaşmaya kıyamadığım,
Ve doyamadığım hislerimsin...
Gelip, geçerken caddelerden,
Haykırmak isteyip de, haykıramadığım,
Söyleyemediğim,
Boğazımda düğümlenen,
Sözcüklerimsin...

Bir duygusun,
Gözümde bir yaş....
Yüreğimin tek sahibisin, SEN...
Bazen hayallerim,
Bazen gerçeğim...
Neşem, sevgim, hasretimsin...

SEN;
Rüyalarımı süsleyip,
Sonradan, apazsızca giden...
Her gece yarısı uykularımı bölensin...
Sabahları, araladığımda penceremi,
Yedi tepeli şehrimin üzerine,
Gün gibi, güneş gibi,
Doğan şeysin...

SEN;
Seni sevdiğimden bile habersiz,
Başka hayallerle yaşayan...
Bir düşün peşinden koşarken,
Ezip de geçtiğin beni,
Tanımayan kimsesin...
Dahası,
Gözlerime bakmaktan bile çekinen,
Baksan bile,
Sana olan nice sevgimi görmezden gelen,
Beni, deli edensin...

Sensizliği bile,
Seni bana hatırlatıyor diye,
Sevebildiğimsin, SEN...
Bu kirli şehirde, Bir an için de olsa,
Seni hissedebilmek için,
Senin kokuna varabilmek için,
Soluduğum nefessin...

SEN;
Beni gözyaşlarımla tanıştıran,
Yüreğime, binlerce dert,
Binlerce acı veren...
Beni yok eden,
Sebebimsin

SEN;
Gecelerin neden,
Seni özletmeye yetecek kadar, uzun...
Neden,
Seni sığdıramayacak kadar, kısa olduğunu,
Anlayamayacak kadar,
Bencilsin...

Ama, yinede
Her an aklımda olduğunu...
Seni sevmeyi, kendime bir borç bildiğimi...
Senden başka kimseyi...
Ama kimseyi,
Düşünemediğimi bilmeli,
Sende beni,
Benim seni sevdiğim gibi,
Sevmelisin...

Seni artık, ne yüreğimden,
Ne de düşlerimden söküp atabilirim, inan...
Çünkü sen benim,
Bitmek tükenmek bilmeyen efsanemsin...
Çünkü SEN;
Gökkuşağındaki yedinci renksin...
Çünkü SEN;
Benim
Biricik
SEVGİLİMSİN...