02 Borada Arabaşı Yerdi Babam

Züldar Begüme Altıncı Masallama
6a/:
Eyva Zü...
Babam karı severdi.
Tipide tavşan avına çıkardı.
Borada arabaşı yerdi.
Babam karısını da severdi.
Her sabah yürek avına çıkardı.
Gece yarılarında uyur kalırdı.
Bu yüzden sinirli doğrulurdu yatağından rahmetli annem. İlk işi camı açmak olurdu. Açar ve dağlara bakardı. Ya Zül... Dağların türküsü beyaz olur. Buzlar da ağlar günü gelende. Sen de ağlarsın. Suların başı döner. Dönersin sen de. Her gördüğünde amaz'ları anımsayanda haykırma sakın. Çünkü... Dostluklarına güven olmaz amazonların erkekler için sanılır. Nitekim akıllı adem, buğday meyvesi taşır çantasında. Gerçi korktuğu her daim başına gelmez ya kişi oğlunun. Sözünü ettiğim her konu temeldir simyaya ve küpe sayılır memesi boş kulaklara. Ulaklara açıklanan sırlardan korkma. Bir gün ulaşır yerine. Çünkü tartışma bir kez çıkar başşehirlerde, sonra dönüşür kavgaya on bin kişilik bir ordu ile. Araya giren yoksa tarih bir forma daha artar. O günkü oyunu sen oynama begüm. Hep zulmün kazanması üzerine kurulur saatlerin zembereği. Tımar beylerinin hiçbir oğlu hazmedemez yenilgiyi. De kendisi nasıl yutar ki? Düşünsene. Öfkeyle yatağa gireni anlamak zor gelir bana. Çünkü düşler sinir üzerine kurulmaz. Kurulmamalı. Her hakana cariyesiyle yatmak yaraşır mı bilemem. Çünkü o anlarda düşer en zayıf yıldızlar. Kızlar yırtılır en ince yerinden. Kederinden tüm anneler türküye vurur. Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin.
Dağların beyaz olan türküsünü,
Suların başının neden döndüğünü,
Çantasında buğday meyvesi taşıyan akıllı ademi,
Sinir üzerine kurulan düşleri,
Zayıf düşen yıldızları,
Bir forma daha artan tarihi...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa
Cariyesiyle Yatan Hakanlar Tarihini Züldar kız?
Ah hırsız!