Aşık Veysel'in ölüm yıl dönümü02.04.1974

Bir aşık ki tüm dertler
Dile gelir sazında.
Bir aşık ki kederler
İsyan eder avazında
Bir aşık ki gönlünce
Hiç akşam olmasın ister
Tel tel vurur sazına
Karanlığındır der yeisler
Öyle bir aşık ki;
Bildiği tanıdığı toplumun,
Bir bir hece hece ismini.
Dostlardan dem vururdu
Göremese de cismini.
Aşığıydı Anadolu'nun
Bir dünya bilirdi gözleri kapalı.
Her gün gören körlere inat.
Tüm renkleri canlı,
Güneşi parlak.
Sazında yönlenirdi rüzgar,
Güneş doğar,
Tan ağarırdı Veysel'e bakarak.
'’Dostlar beni hatırlasın’' derdi.
Vefasızlıklarını bile bile.
'’Uzun ince bir yol’' çizerdi.
Anadolu içine,
Mutlu günlere.
'Kara toprak'tan dem vururdu,
Kararlı, korkusuz.
Sonunda kavuştu Veysel
Onun oldu, sorgusuz.
Sazında, avazında
Yer vermezdi hiç ah‘a
Hak bildiği yolda ilerler
Ve nihayet Veysel
Kavuşur Allah’a

Metin Erk