01Üç Başınaydık Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
O ve bendik…
***
Yalnız ve ıssızdık şahsi cihanımızda henüz
Yedi odada yedi gölgeydik iki başına
Yedi odada biz yenilmezi yendik...
***
Bir çığırtıydı kopan dağlık bir hançereden.
Burnundan soluklanan metalik bir yağız attı.
Sanki eşiğimizdeydi muhasaramızın çerileri.
Bir kızıl küheylân kan kişnemede...
Kıvrık bir hançer misali Yemen semalarında
Ellerimiz tenha böğrümüzde
Öylece kalakaldık...
1a/:
O ve ben değildik artık
“O” vardı bir de...
2/:
Yedi odada üçbaşınaydık.
Saydık kendilerimizi kurbanlık sürülerden.
Say ki, üç bin başınaydık...
Korkumuz kanat takıp uçmuştu,
Eşiğimizdeki muhasaramızın çerilerinden.
Kan kişnemedeki kızıl küheylân
Şakağından vurulmuştu.
O çığırtıydı ki kopan
Sarp dağlık hançerelerden
Yani bizi çağıran....
2a/:
Dört bir yandaydık artık o ve ben
Yuvarlak ayak izlerimizle Sirius’ta bile vardık
Sayın ki biz ikimiz artık
Beynimizdeki kozmik dünyalardaydık...