01Tezkere Verdim Kendime Şiiri - Ahmet Y ...

1/:
Nokta koyup ömrüme,
Verdim kendime tezkere.
Gez. Göz. Arpacık derinliğinde kuşum.
Şarapnelsiz bir kışlada sakin ve hep nöbette,
Askerliğimi vukuatsız ve katıksız tamamlamışım.
2/:
Omzumda sanal bir ölünün soğuk kundağı.
Hedefte bütün eskimişliğiyle,
Kahverengi fotografı yoksul belgemin.
Karavana vuruşumu ısmarlayıp hedefe,
Yalnız uçuşu da bir kez deneyip,
Kendime verdim tezkere,
Nokta koyup ömrüme...
3/:
Tertip gez...göz...arpacık derinliğindeyim.
Eratı çekip yağmur dağına tektip,
Manda derili postalları çamurlarla zaptedip,
Hep bir ağızdan banal komikliklere gülüşerek,
Dudağıyla “yaylaları yaylalara” resmedip,
Haki tuvallerine Allah’ına kadar Adanalı bir çavuşun,
Çatarak kaşlarını,
Ve mavzerleri gererek,
Dilsiz kışlaların döşüne kurşunla imza atıp,
Kendime verdim tezkere,
Nokta koyup ömrüme...
4/:
Kurumuş kan kokan kasaturamla gün be gün.
Bir hattuşaş yazmanı ciddiyetiyle,
Çentik...
Bir...Bir daha...Bir daha da...
Gözü bağlı bir fişengin önünde o uzak dağda,
Kışlanın karayağız yolunda bir ikindileyin,
Sessiz, sakin ve kabullenip kaderi,
Döküp mataramı dolduran arsız kederi,
Uzandım topuğumla döğdüğüm yere.
Yani kendime verdim tezkere,
Nokta koyup ömrüme...