01Sorgusuz Gecede Sorgu Hakimi

Sorguladım geceyi şahsi karakolumda ve hışımla…
Yıldızsız karanlıklarda yaldızlı sümükler silerek,
Bir cenuba, bir şimale eğilerek…
Tanıktı ‘Ay’ “Vay! ” dedi takvim.
Güneş’i muştuladılar sevdaları sürmelenmiş aşıklar,
Gezegenler âleminin kavşağında bir kavim,
Tutuştular el ele günler ve doğru diyar-ı takvim…
***
Tutuşup durdular,
Ve cümle yananları gördü çıraların beyi ki başı valalı,
N’oldu şimdiki zamanın hikâyesinde kaman derviş olalı,
Erken mi nihayetlendi ne bu gecenin sorgusu?
Kendisine tutsak olur adam bir paskalya yortusu,
Yıldızların aydınlığında bu da ne lan Kücet efendi?
Yapamadan tanıklık ‘Ay’ daha var mı ötesi?
Güneş’le birlikte görünüverdi aydınlıklar ardı sıra hars,
Ve gezegenler âleminin kavşağında bir deli kavim
Tutuştular el ele günler ve doğru diyar-ı takvim…
***
Sorgulayamamıştı ya geceyi son firavun,
Son piramidinde en eski Kadeş kahramanı hani?
Ediliverdi iki gözüm önüme aksın ki milat öncesi,
Yıldızlarla beraber mahkum o da Yusuf zindanlarında,
N’oldu karmaşanın çözülme prensibine o son günde?
Deyin n’oldu şimdiki zamanın rivayetinde deyin hele,
Cevap: A şıkkı... değil aslında Şehr-i Gebele…
Yani “ Olanlar oldu dağ kırlangıçlarının karanlık namlusunda,
O veya bu gece nihayeti.
Cim dediğin ne ki ay deli kral?
Koca karnında bir noktadır filler şahının tüm bereketi,
Ya da eğer doğru haber vermişse şira yıldızı,
Gezegenler âleminin kavşağında bir uslu kavim,
Tutuştular el ele günler ve doğru… diyar-ı takvim…
***