01Son Şahsüvar Mazdaran Şiiri - Ahmet Yo ...

1/:
Yar beni...
Dağlar mı bağlar ayağımdan?
Uzak bir dünde kalan aynadaki siluetime,
Ve flu sevdama Begleroglu Mazdaran bilmem.
Gidemem bu yüzden karanlıkta üstüme...
***
Begleroglu Mazdaran...
Kızıl bir dev gözü gibi yanan gelecek,
Ya da Etna’da pişen selsiyus varsılı kanlı bulamaç,
Nasıl patlarsa asi ve kırk bir yerinden bir şafak aniden,
Takvimde alacakaranlık dünlerin ardına saklı,
Puslu ve Ostrogot yağmurlarıyla dönen unuttuğum sevdama...
***
Öylesine can kızılı,
Ve öylesine ağustosta nar içi...
Ve öylesine ayaklarının ucunda doğrulup ve yükselip ufka,
Geçmişini ünleyen bu günümün keşkeleri,
Bir türlü dizginleyemediğim yüreğim ellerimde,
O işte, Begleroglu Mazdaran...
***
O...
O kanlı...
O kanlı baranisiyle ürkünç cengavere sor beni,
Ya da derunumda cepheyi en son terkeden...
Bana sorma yar beni!
Sorma bana Begleroglu Mazdaran...
2/:
Yar beni...
Bana zor gelir bu ilgi kanımın içildiği uğraşların peşinden.
Atlar öfke kusarken sukunetmle sarmaşıp yatmam olmaz.
Ve kantarma çıngısı kızıl bir kurt gibi yarmadaysa,
İpekyolunu bentleyen mavi kar kürtüklerini,
Ateşlere ve aç çakallara doğranırken acılı yürek,
Nasıl patlarsa kırk bin yerinden ve asi,
Bir bozgunun ardından vuruşa vuruşa çekilirken,
Anımsadın mı o Süleymani sesi? ...
Uzak dünlerde düşük boyutlu zaferler arayan,
Hem de kınalı bir zülüf ibrişimine tutunup,
Dipsiz kan kuyularına ünleyen,
O işte, Begleroglu Mazdaran...
***
O...
O kanlı...
O kanlı ve yüreği silme kinli cengavere sor beni.
Yani tepeden tırnağa uzanan cepheyi en son terkeden...
Bana sorma yar beni! ...
Sorma bana Begleroglu Mazdaran...
***