01Son Erin Şehâdeti Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Özlemim 23.44’dü...
***
Gün ışığı oturgan doruklarda
Omzuma omzuma konmadaydı hüsranım
Lacivert hasretim tüfek çatmada
Kabzaların sırtı dayanmada dağlara
Çiçek çiçek açılmada öfke
Uzun havalar kaynatmada acılı ağızlar
Bir fahri hemşehrisi kalbimin
Ya onun dediklerindeydi hakikat
Ya da atılgan teğmenlerin bakır künyesi vardı.
Bir yavru turaç gözümü aldı.
Geldi şehâdet haberi
Beynim dul kaldı...
2/:
Özlemim 23.45’di..
***
Sahra kuzuları meleşiyordu kabirde
Son sürüngen kanat çırpmada
Basıp bağrına yetim kitabı
Şahmaran ağlamada habire
Boşalan kabir dolsun diye gözünden
Bir kandaharlı haşhaş içmede
Oturup hindikuş zirvelerinde
Tarım vadisinde zamanı yutan gri demir
Zafer vaad etmede barbarlara
Ateşler içinde bir manda dans etmede
Ve anneler kan sağmada memelerinden
Oğullarsa silah çatmada...
***
Bir fahri hemşehrisi kalbimin
Ya onun dediklerindeydi hakikat
Ya da atılgan teğmenlerin bakır künyesi vardı.
Bir yavru ebebil sevdamı çaldı.
Geldi şehâdet haberi
Beynim dul kaldı...
3/:
Özlemim 23.46’ydı...
***
Bir tankın paletleriydi duygusuz ve madenî
Düşlerin diyarından geçen destursuz
Kan işemede bir namlu
Sitemkar çocukların kaşı üstüne
Ay büyümede biteviye
Her tarlada ayrı
Bahçede ayrı
Apayrı türkü yurdu karakollarda...
Büyümede ve kaplamada alemi,
'Erzulum dağları kar ile boran.'
Özlemim’se sıfırdı gayrı
Bir fahri hemşehrisi kalbimin
Ya onun dediklerindeydi hakikat
Ya da atılgan teğmenlerin bakır künyesi vardı...
Bir yavru tukan ağzımı aldı....
Geldi şehâdet haberi
Beynim dul kaldı...