01Köylüşehir (!) Hegomonyası

Koşuyorlar duraksamadan martaval beziganları,
Hoy de bre Deliormanlı Zarmasan…
Sarsan da sarmasan da her badem kendi ambalajındadır,
Karayuvarlar da kendi alyuvarlarındadır ve yuvarlanır.
Çizgi film kahramanı Seyfi zül yezen kari,
Dön bakalım on üç sayfa başlangıcına kitabın
Gemi alan at geçerken karşıya pembe diyarlar yandı,
Kıp kızıla boyandı o sayfadaki Ahmet Cezzar eratı…
Mor boyandı yalelli çeken dudakları Leylacanın,
Bir deli adam kumlara abandı Cezire çöllerinde,
Aha da ben de yandım,
Yangın yeri ta Antali ormanlarına dayandı…
Leyla açıp ağzını yumarak ayni esvedini;
Dur! Nire gidiyon lan Mecnun?
Nire bu aşk habire…
***
Biz, Sırrı ile duruyoruz köşe başında,
Koşuyorlar duraksamadan martaval beziganları,
Hoy de bre Deliormanlı Zarmasan…
Birlikte... Beraberce... Bir berber bir berbere:
“Permatikle tıraş olalım.” demiş miydi bilemem,
Ama Barbaros kestirip atar sözü; “Kesilen kol uzamaz! ”
Ağaçlar, demir parmaklıklar altında prangalı,
Eski bir ulusun kökleridir yüreğimizdeki koroner yollar.
Koşuyorlar duraksamadan martaval beziganları,
Hoy de bre Deliormanlı Zarmasan…
Bilmez misin sen de yar ardından hayal atı sürmeyi?
Mesela, Papuada bir güzel pınar başında,
Ya on üç ya on beş yaşında,
Aynalı çarşı yıkılmış Çanakkale içinde vurulmadan,
Kuşlar mazot koklamışlar tinerci çocuklar sokağında,
Katletmeyin ula... Valla yazıktır...
Çevreci bey hey! Nire bakıyorsun öyle ve aval?
Hayat bu her daim altı şiş, üzeri kaval.
Park, rengini kaybedeli yıllar olmuş... Fark etmez...
Koşuyorlar duraksamadan martaval beziganları,
Hoy de bre Deliormanlı Zarmasan…
Sen sarmasan da sarmasan da iki koldan Koca Yusuf’u,
Bu araba buraya da, her yere de park eder...
Şoförü yok, olsun... Herkes yok... Fakat o var...
Peki ula Zarmasan, İstanbul bunun neresinde?
Papua’da mı tropik aşklar, yoksa Unkapanı’nda mı?
Ya da landa’da mı o kartlar kartı hıyar?
Bazen benim de yatasım tutuyor kirpik kavağı gölgesinde,
Dayayasım sağ avuç coğrafyamı Boğaz’ın bu yakasından karşıya,
Kadıköy’e köy diyemedik, Kırşehir’e şehir desek mi?
Düşünsek mi, düşünmesek mi?
Çuval değil ki el ağzı be Kücet efendi,
Kim bilir belki de büzüşesicesi uçkurlardır çarşaflara dolanan,
Belki de darı ambarında bir aç tavuktur her can,
Ambar dediysem yanlış anlaşılmaya zinhar,
İşte haritanın şuracığında ve Papua’nın en yeni Gine’sinde,
Beş çarpı yedilik bir izbe vatan,
Ve o vatandan iki takım kravat çıkaranlar,
Koşuyorlar duraksamadan martaval beziganları,
Sen de hoy de bre Deliormanlı Zarmasan,
Ha olsan, ha olmasan…
***