01Kızlar Ağası Abdülcebbar ve Ben

1/:
Bir gün beni de kavrar Otlukbeli’nde
İştah ile bu toprak kekitmeden takvimi.
Seni de tabii kızlar ağası Abdülcebbar...
Ve babüssaade beyini de...
1a/:
Orak olur özüm için kimyası ovaların
Ve devşirilir bir anda yüreğimdeki harman.
Tohum olurum yarına gebe
Suru israfile… lezzetli damak…
Kıyamet atlarına saman olurum
Arzular tenim aşkın ve ışk’ın son cümlesini
Sınırsıza ve sonsuza savrulurum…
Fısıldar derya kulağıma yunus balığının türküsünü
Güneş büzülür kızılca kıyametin eşiğimde
Bakıp ardımdan üzülür belki o gelin duruşlu dünya
Anam üzülür. Karım, kızım üzülür…
Bir gün beni de kavrar
İştah ile bu toprak
Der belki: “Bak behey ins-ü ahmak!
Yanarak geride kalanlarına…”
Seni de tabii kızlar ağası Abdülcebbar...
Ve babüssaade beyini de...
2/:
Gözbebeklerim mart güneşine yanarak bakarım
Gerideki üçgen bir tarlaya ektiğim
Gümrah ve henüz çatlamış tohumuma.
Fısıldar derya Yunus’un şarkısını
Usulca allı gelin türküsünü fısıldar ırmak:
“Ak sonsuz iksirin orta yerine
Şimdi ağlamaklı bir damla olarak.”
2a/:
Bir gün beni de kavrar
İştah ile bu toprak
Ve der belki: “Yak hırsını ey ins! ”
Sonsuz kızgınlıkların yutucu hizmetkârına bakarak.
Seni de tabii kızlar ağası Abdülcebbar...
Ve babüssaade beyini de...
3/:
Bakarım zalim acıları sürüp kirpiklerime
Sonsuz kızgınlıkların
Yutucu ve yontucu hizmetkârına...
Korkarım ve sinerim ıssızca yüreğimde bir köşeye.
Galiba güneş büzülür galaksinin kıyıcığında
Şimdi minik bir düğme iriliğinde belki ay.
“Bir bir çakılı çivilerini say geçmişinde
Ellerini. Gözlerini. Bedenini...
Ve salt doğru doğuran beynini
Şahit edip bedenini şaşmaz mahkemede.”
Vay vay! ...
3a/:
Bir gün beni de. Beni de kavrar
İştah ile bu toprak
Ve der ki mutlak: “Ak, sonsuz iksirin orta yerine
Ağlamaklı ve pişman bir damla olarak.”
Seni de tabii kızlar ağası Abdülcebbar...
Ve o mağrur babüssaade beyini de tabii ki...