01Kalender’in Türküsü Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Kalender dediğin ay hanım,
Bir nazlı uşak...
***
Ay hanımım...
O uşak beline bağlamış şairlik ber’atını
Dolanır... Dizelerin mayınlı hududunda.
Kafiye kaçakçıları mavzer çatanda
Kahpe gecelerin ve beyitlerin ayak ucuna
Gah dizleye dizleye karı
Bazen de anlamsız dörtlükler gülistanında
Acılı ağıtları katık eder karanlıklara
Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım
Kuşak kuşak şiir sayın ki…
1/a:
Ay hanımım...
Oturur Kalender kahır ile yoldaş
Bitmemiş türküsünün dize dibine
“Kader” der Kalender’im
Her bir hüzünlü şeye...
2/:
Ay hanımım...
Kalender’im zebercetten yapı ustası
Hamurdan heceleri yeni çemrenmiş
Kelimenin mimarisini yükseltir çölde
Ben ağlarım deste deste
Kestane saçlı Kalender’imse…
Tespih dizer bu günün apak gerdanına
Dünden yarına bağlar bahtını
Oturup altımızdan kayan zamanın
Ve durağan mekanın... Yağmurlu yanağına
Şeffaf güller çizer... Banıp kanına
Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım.
Başak başak şiir sayın ki…
2/a:
Ay hanımım...
Oturur Kalender’im
Bitmemiş şiirinin dize dibine
“Kader” der geçer acundan.
Kahırlı kahırla kahırlanan her şeye...
3/:
Ay hanımım...
Kalender’im de... Bir ananın balası
Kolu kırık… Yeni düşük oldum olası
Olsa da doruklara en son tırmanan aslan
Sırtını dayayan harmanlanan anıların küpeştesine
Ya adını kazar yüreğinin keskin ucuyla
Ya da tarih düşer adına şiirin şahı
Türkü bahçelerinde gelin boylu kavak ağaçlarına.
3/a:
Ay hanımım...
Oturur dağlar gibi bağdaş kurup Kalender’im
Bitmemiş öyküsünün dize dibine
“Kader” der ve burkulur.
Vurulur tadı buruk her bir şeye...
4/:
Ay hanımım...
Kalender’im hayaline kesme taştan kuyular kazar
Bir elinde yazgısının yontucu diviti
Öbür eli kamus deryasında dümen tutmada
Azar azar… Derinleşir masif bolat kavramlar
Saçlarının örgüsü meyveye durur
Sözleriyle iplik iplik gül verir
Ve gülümser doldurduğu sırlı çanaklar
Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım.
Burçak burçak şiir sayın ki…
1/a:
Oturur Kalender’im alnındaki vadilerin yamaçlarına
Bitmemiş şarkısının dize dibine yani
“Kader” der dil ucuyla
Zamanda uç uca eklenen her şeye...
5/:
Ay hanımım...
Kök salar çölde... Kalender’in sedir ağacından asası
Gâh olur otuz üçünde bakır saçlı bir bilge
Şiir ile ölümüne sevişir geceye abanıp
Gâh ölür sevdasıyla koyun koyuna
Ama kalenderdir oldum olası
Yani Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım.
Kucak kucak şiir sayın ki…
5/a:
Oturur Kalender’im ağustosta gözelerin başına
Bitmemiş öyküsünün dize dibine yani
“Kader” der ağlamaklı zamanlarda
Gözü yaşarır, gözü yaşlı her şeye...
6/:
Ay hanımım...
Kalender dediğin... Bir küçük yazar
Azar azar ve acılar içre derinleşir şiir gayyası
Kalender elmas damarlarına kuyu kazar
Şıpır şıpır şakağından şiir sızar onun
Şiirinden ise kan ve ter...
6/a:
Oturur Kalender’im bir kan deryasına
Bitmemiş türküsünün dize dibine yani
“Kader” der inanarak
Kader gibi her şeye...