01Güvercinim Gör Beni Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Güvercinim,
Ben kuş kanadıyla bir uçumluk dağlarda
Yüreğini avlayan yaramaz bir çocuğum.
“Peace” yazmasına aldanma tişörtümün döşünde
Ve turkuaz gocuğum boşuna süslü zeytin dalıyla.
Şimdilerde mavi pantalonum başına buyruk.
Arka cebimde birkaç savaş ve utku teberi tarihinden
Sapanımın her çatalı bir yaşa karşı
Sabırsızım bir savaş ovasının hakim yerinde
Vurabilmek için gönlünden seni
Güvercinim, cebeli Kafların kızı
Hadi artık
Gör beni!
2/:
Güvercinim,
Saçlarım başak sarısı bir temmuz sahtesinde
Bulutsuz bir yağmur yakalamış kaşlarım.
Kestane kokulu mor yanaklarımdan süzülmüş Çoruh.
Ve Fırat ve Aras ve Arabül Şat...
Bilirsin damdan dama uçuşan palazları severim.
Çırpılan kanatlar kalbime mızrap vurur
Hışırtılı bir sevda köprüsüdür kurulan bağlamamın döşüne
Törpüsüdür uzakların ama sudur taşınan
Delişmen takvimli ömrün sahillerine.
Ve arka cebimde birkaç hikayet ve rivayet tarihi mitten
Sapanım iki bin çatalsa cephesinde aşkın,
Kebiri aşkta var demektir bir demet utku.
Yani sabısız mı sabırsızım
İki bin yıldır dağarcığımda taşıdığım kadim bir aşktır
Tek vurabilmek için yüreğinden seni
Güvercinim deltayı Nil’in kızı
Hadi artık
Gör beni!
3/:
Güvercinim,
Yaşım on dokuz daha demişsem hilafı hakikattir
Bir Babil askeridir yoklayan haki şubede üstümü
İki pırpır, bir gedikli tutuşturmuş parmaklarıma
Bir kader gibi sülûsümü Uruk kentinde
Göğsümü tarayansa palazların kanat telekleridir
Bir demir tarak boşuna bekler takvim yapraklarında
Arkada bıraktıklarıma bakarak gün be gün
Üç beş nöbetinde mavzer yağlamadayım şu an
Pür dikkat tetikteyim yani
Sabırsız mı sabırsız
Vurabilmeki çin tam on ikinden seni
Güvercinim, gezim, gözüm, arpacığım...
Hadi artık
Gör beni!