01Güvercin Diyarı Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Onsuz göçersem güvercin diyarına
Erir aşka rapdeden perçinlerim
Dökülür parmağımı bulutlara bağlayan
Umuduma döktüğüm ışıklı çivilerim
Terler sesimin arzulu ovaları
Coğrafyanın kavramları kavrulur bir tarihte
Kanatlar yolunur sevincimin kahrından
O düşler gâh beynime
Gâh döşüme kor gibi
Dudaklarım kızgın haberlerle dağlanır
Ağlanır... İnlenir…
... Ve karalar bağlanır
2/:
Tenimi saran yapraklara güz düşer
Ya onsuz göçersem güvercin diyarına
“ya onsuz! ”
İkircik atlarına binip damağımdan söz düşer
Dimağımda açılan kutsal kapıdan
Süzülür güvercinler sürüsü
Sonbaharı demlenen coğrafyamın
Çatlar kabuğun zırhı
Merkezine tarihin
Işıklar doğurarak
Öz düşer
Kavrulur sevda şehrim
Burçlarına köz düşer
Gözlerim gülümser yarına
Yemin billah ederim
Onsuz göçmek yok güvercin diyarına...