01Gül Kurusu Şiiristti Kezziban

1/:
Anımsa ey gül kurusu Kezziban...
Sıyırıp kendimizi aşkın karargahında
Kabaralı kılıfından bir silah gibi.
Şiirin mefailünlü gezegeninde bulduktu...
Gül kurusu dizeler sıralayıp kirpiklerimize
Kendi kendimize mersiye dizip
Acıklı ve ağlamaklı şiirler okuduktu...
***
Kağıtlara sarılıp,
Kelama sığınarak.
Turnalar gibi yüksekten,
Ve ince belli.
Karıncalar kadar pragmatist...
***
Zaman buyurgan ve haklı bir uzatmalıydı.
Biz ise makyavelisttik heral kıtada.
Yani bir “....ist”tik işte.
Her gülüşte bir acılı efsane saklı
Her acıda babaların korugan eli
Karakollarda pısırık bir kedi misâli
Yani gül kurusu Kezziban
Biraz “pist! ”Tik...
2/:
Anımsa ey yaz kurusu Kezziban...
Doğrultup kendimizi aşkın nişangahında
“On ikiden mıhlayan” bir silah gibi.
Şiirin failünü meçhul gezegeninde bulduktu...
Gül kurusu dizeler sıralayıp tespihlerimize
Kendi kendimize sınır taşları dizip
Davul dövüp zurnalar üfleyerek düğünümüzde
Acıklı ve Muharremertaş avazlı bozlaklar söyledikti.
***
Kuşluklara kurşun atıp,
İkindiye vurularak...
Koyunlar gibi melûl melûl.
Ve asla bukağı kabullenmez,
Yelesi kabarık arslanlar gibi anarşist...
***
Yürüdük uslanmaz ve hızlı
Yani, sayın ki
Makinisttik galiba marşandizlerde
Veya bir “...ist”tik işte sevdanın felasifesinde.
Her gülüşte bir acılı ve otantik mitoloji saklı
Her acıda buyurgan ağa eli
Meydanlarda kedi misâli,
Yani yaz kurusu Kezziban
Biraz “Pist”tik.
Dayanamadık ezilip horlanmaya.
Binip darma dağık hecelerine şiirin
Kendi “Dadaizm’ine” gittik...