01Ede Lo Ede! Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Hazır gökler,
Çiçek çiçek ağlamaya,
Ede lo...
***
Bir Maraş türküsü bütün bildiğim
Ne yatmışlığın var Göksun dağlarında
Ne de sahrayı Elbistan’da yürüyen kervan…
Anımsa ede... Karanlık bir köprüaltı hüznüne
Bulanmıştı zaten bulanık sevdan
İkimiz birer tane dolamıştık ede lo
Ortalık yerindeydi anıların
Boynu bükük... Ve öksüz tabakamız
İkimiz de biliyorduk
Suskun seyre dalan zirveler de farkında
Son keyfiydi dağların o son cıgaramız.
2/:
Hazırdı gökler,
Çiçek çiçek ağlamaya üstüne sevdamızın,
Ede lo, son keyfi bu son cıgaramızın....
***
Cevrini çekende bulanır başım
Uzak bir resimdedir şimdi, Meyrik sitemli
Bir Maraş türküsü bütün bildiğim
Ne severim su yollarında rahvanlarını aşkın
Ne de zülfü altın tokalı köy dilberini
Ne de yolum üzeri Antep’tir.
Düğün durur Maraş bir ağlar
Ben denizlere banarım kahkülümü
Dağlar ise hep…
Ah o dağlardır tek müsebbibi
Ucu yanık yüreğimi özyurduna ulaştırmayan
Kızgınlığım ondandır ede lo.
Küskünlüğüm ise asırlardır suskun kayalar.
Bakıp mavzerimin arpacığından
Meyrik ağlar... Ben ağlarım ede lo.
3/:
Hazır gökler,
Çiçek çiçek ağlamaya,
Ede lo, bakıp mavzerimin arpacığından...
***
Duman çökmüş şakağının düzüne
Ilgıt ılgıt akmada... Yarandan hayallerim an be an
Maraş’tan bir haber gelmiş ede lo
Dönmem gayrı izime basıp
Batsın Maraş... Batsın ayağıma
Ve de yasımı bir kanlı toprak gibi
Tabanına yazan Elbistan.
Şimdi gri bir fotoğraftatır Meyrik sitemli
Denizler elenmede yüreğinin yelkenlerine
Varsa… De deyeceğini ede
“Ya Allah! ” de ve yekin yerinden
Senden sonra Meyrik yolcu ede lo!
Onun için hazır gökler,
Broy broy ağlamaya,
Kurban ede lo...