01Dolmabahçe Sarayı Mutfağında Aşk-ı Mem ...

İşte o zaman damladı divit,
Bir it ürüdü,
Statik bir kervan usul usul yürüdü…
Renklendi menekşe morluktan öte ayazlı bir zemheride,
Bense tekrar doğurdum kendimi aruz veznince…
Uçuyorlardı martılar suyu ve Nil boyunu özlemleyerek,
Hani bay Kücet, ikimiz elleyerek yordamlıyorduk ya şiiri ve aşkı…
Uzaktaki sevgiliyle biz bizeydik ve düşüncelerimizle dansta,
Hepi topu iki Erzulumluyduk kala kakıla sırnaşık bir ayazda.
Seslerin derinliği içselleşiyordu bir iç denizde,
Kendi gölgelerimizle çimiyorduk çaresiz biz de…
“Uçan kuşlar martılar, yeşil tatlı bir bahar”dı tek suçlu,
Bu uçuşlu türküleri var ya Ertaş abdalın, ah ah!
“Gözlerinde bir sabah, uyansam kara gözlüm! ”
“Mayani, gagiyani sintanani…”
Tılsımlı sözleri dökülüyordu göçmen kuşların.
***
İşte o zaman damladı divit,
Bir it ürüdü,
Statik bir kervan usul usul yürüdü…
Renklendi menekşe morluktan öte ayazlı bir zemheride,
Sibirin ak gözlerinde yarıldı zemheri orta yerinden,
Ben tekrar doğurdum kendimi aruz veznince…
Babıaliden Sirkeciye inince doğurdu deniz kahrını.
Yağmur bulutlu Dolmabahçe’nin Kalem Odası’nda bir şehzadeydim,
Ya da Kaf Dağında devlşer yem olan bir Keloğlan…
Dilrüba kadını aldatırcasına meteoroloji uzmanlarının son tahmini,
Yüz beşinci beşiği ne zaman sallayacaksın a kalfa kadın!
Ne zaman Hürrem olacaksınız ey Roksanalar siz?
Ve inadına Topkapı Saraylı bir iz,
Ah canımın içi neden yanarsın özlemle,
Ben de vurulmuşum sencileyin çiğdem sarılığına güneşin! …
Oysa ne de yanık türkü okurdun lan Muharrem baba?
Renklendi menekşe morluktan öte ayazlı bir zemheride,
Ben çaresiz tekrar doğurdum kendimi aruz veznince…
İşte o zaman damladı divit…
Şıp da şıp şıp şıp da şıp şıp!
Bir it ürüdü,
Dinamik bir kervan usul usul yürüdü…
***