01Denizci Yezdan’a Emanet

1/a:
Suna gelin...
Bir denizci yaresi yürekte,
Denizci ise şıpırtılı kürekte şimdi...
Dudağında bir yosunlu aşk türküsü:
“Alabanda iskele Sunam,
Alabanda sancak,
Ancak sana yönelir rotam,
Sana ulaşır ancak...”
1/b:
Suna gelin...
Kahreder rıhtımda kaderine.
Evinin orta yerine düşecek,
Ölüm ateşini bekler her dem.
Akşamı beklemeden,
Falezlere vurur bunlu başını.
Kaşını iki silah gibi çatar.
Siper eder alnına ellerini.
Tarar ufkun saçlarını hırs ile...
2/a:
Suna gelin...
Kucağında minnacık bir bebecik.
Diken üstündeki yüreğinin dalgaları köpürmede.
Alarga bilcümle altıncı hisli martı kuşları.
Açıktan geçin umman kadar ey yürek korsanları.
Bu körfez ki sahte sükûn ve yapay mutedil,
Yani bu umman öfkeye gebe...
2/b:
Suna gelin.
Bir palamut kokulu denizcinin karısı.
Hazırlar ta geceden yırtık ağları.
Dağları koklar uzun uzun her kuşluk vakti.
Ha bozdu, ha bozacak hava.
Adam avına çıkacak pusuda yatan deniz.
Denizci ise emanettir Yezdan’a...
3/a:
Suna gelin...
Falezlerle halleşir her akşam tüneyerek.
Duaya durur elleri, dilleşir suskun ama yüklü bulutlarla.
Dalgalarda bir cengaver hışmı ki,
Sayın ki merdi meydan sefere çıkmış,
Kan kalesi boylarına, yanında yiğitleri
Öylesine kılıç üşürür kayalıklara...
3/b:
Suna gelin...
Acıkır, yemez, susar, içmez.
Martılar çığlık çığlığa matem aerefesinde.
Çizer başı üstündeki maviliği bir sessiz rüzgar.
Kah dalar dalgaların döşüne başının bunu.
Suna gelin bir kavuşsa eşine,
Tövbe balık avına bundan böyle,
Tövbeler tövbesi denize...
4/a:
Suna gelin...
Bozar her gün eteğinde tövbesini zoraki.
Tabii ki, ekmek savaşıdır bu.
Üç boğaz belermiş gözlerle denize bakar.
İkindi geçkini Suna gelin,
Yakar cızır cızır pirinç kuzineyi.
Anlaşılan bu akşama
Çok farklı birşey yapacak,
Yani yine hamsi kızartacak.
Sonra sarılıp gülle diken misali,
Kocasıyla yatacak...
4/b:
Ama Suna gelin...
Nasıl söylenir bilinmez...
Kader işte...
Denize sabah gidilir amma...
Akşam gelinmez...