01Deli Şairin Şiir Fidesi

1/:
Şiir fideliyordu çıplak yüreklere
Bir deli şair habire…
***
Birdenbire kalemi tükeniyordu şairin.
Bir yıldız kırıtıyordu yirmi dördünde.
Ve gri bir bulut peçeliyordu aydınlığı.
Baykuşlar iç çekiyordu inatla gecenin heybesinde.
Kervanlar üzüm salkımı gibiydi Necef’te...
***
Karanlık bir sokaktaydı o ve o
Bir lambanın kör ışığındaydılar el yordamıyla.
Metrik cinayetler işliyordu asimetrik caniler.
Çukurlaşıyor yükseklik uyaksız yüreklerde.
kalınlık büzülüyor, dürülüyordu geometrik en.
Şairse şiir fideliyordu yüreklere mütemadiyen...
2/:
Bir deli şair ama yine de,
Doldurup şişelere göz yaşlarını,
Şiir fideliyordu çorak yüreklere...
***
Fidelerini kanıyla suluyordu yaşlı bahçıvan.
Sonra okşuyordu gri saçlarını gülün.
Koyungözleri gülüyor, ağlıyordu çocuklar.
Şiir fideliyordu mütemadiyen
Yüreğinin yangın yerine bir deli şair...
3/:
Geceler boşanıyordu cümle kapısından.
Sürükleniyordu çelik zincirler galerilerde.
Şiir fideliyordu deli şair virane yüreklere an be an...
***
Tabureyi çeliyordu o adam,
Çıkartıp üstüne arzularını.
Şimalde bir yerlerde simetrik ağlıyordu,
Kestane saçları üç örgülü bir yetim kız.
Kırış kırışdı alnı insanlığın kederden:
“Kahretsin” diyordu,
Asit tükürüp aralığından ön dişlerinin,
İhanete uğramış bir yaman delikanlı.
Ama yine de şiir fideliyordu boş yüreklere
Bir deli şair mütemadiyen...
4/:
Güncesini aralayıp usulca,
Batırıp sevdasına ucunu sevdalı divitinin
Şiir fideliyordu şairi çıplak yüreklerin.
***
Felsefeyi yeniden yazıyordu o sağır ve kör adam.
Sonra koyup içine,
İçini bir dikişte içtiği şişenin.
Salıyordu sularına sarhoş ummanın.
Simetrik kısraklar kişniyor,
Milimetrik küheylanlar şaha kalkıyordu.
Oysa cadde kenarında unutulmuş umutlardı,
O ağıt dolu türküyü çeken acılı sesiyle,
Yüreklere sevdalar eken diyarda.
Şiir fideliyordu kitaplara yine de
Bir deli şair mütemadiyen...