019 Gençlik Hevesleri

Çektim artık gönlümü bu dünya hevesinden,
Alemde dostluklardan gayrısı yalan imiş...
Hayatın mutluluğu çekilen nefesinden!
Şan, şöhret, makam, meşrep sinede yılan imiş...

Yetimin makamında kul hakkıyla oturmak,
Haram, helal demeden ne var, ne yok götürmek!
Dünyadayken ahreti temelinden bitirmek;
Hayattayken cenneti yıkıp ta talan imiş...

Ne heves kaldı artık, ne bir arzu, ne istek...
İşler gönle kaldı mı bulamazsın hiç destek!
Sanki bahane mi yok, her yerden gelir köstek!
Ara bozucular sa mutluluk çalan imiş...

Gençlik hevesleriydi bizi hırsla bürüten!
Hazreti Musa gibi suyu yarıp yürüten...
O hırs değil miydi ki, içimizi çürüten?
Kalbi çürüyenlerin ahiri nalan imiş...

Bu dünya bir kuyrukmuş yalayıp ta yutana!
Sevap ile günahı temelden unutana...
Hakk biraz insaf versin kula gücü yetene;
Bırakılan eserler geriye kalan imiş...

Karaman-2014/06