015 - Ayrıldık, Göremiyorum Gözlerini

Göçmen kırlangıçlar nasıl dizilirler,
Yan yana, eşit aralıklarla şu tele?

Akşamsefaları neden gün batımını beklerler.
Hiç ama hiç kimse onları neden fark etmez.

Her sabah dağların arasından gün doğarken
Ben niye hep seni düşünüp merak ederim.

Gözlerim kendini bile görmezken,
Nasıl da severim gözlerini böylesine.

Sokakta yürürken, kendimle bile yalnızken,
Sen sanki neden yanımda gibisin.

Söylesene; Nasıl seviyorum seni ben.
Dağlar camı, denizce mi, ne kadar?

Ne kadar yakınımda, ne kadar uzağımdasın.
Ayrıldık, yanımda yoksun göremiyorum gözlerini,

Ama hep kalbimdesin, benimlesin,
Canımın cananı, Can’ın Canısın şimdi.