deniz kabuğu bağlamış
tüm pervazlarında
kollarını sarkıtmış ardından
bakarken eskimiş zamanlar
bağırıyordu sen zamanenin
mutsuzluk isyandır
dudaklarımda başka dudak olamazlığında
birkaç söz olur fırsatçı
kendikendiliğimle
konuşuruz geceyarısı
hep aynı
senden
dalgalandı dalgalar
kıyı taşlarından çekildi
yaktığımız ateşler içinde
yalınayak kaldım
varacağım yer yok
Sokakları senli
şehir yanımdan geçiyor
o sıra yada önce yada sonra
Geceyarısı yapışıyor pervane pervane
Cama
Şehir ışıklarını biriktirdiğim
döşeğimde
paslıtokası demir atmış
naylon ayakkabılı
düşlerim
kolların iki yana açmış
arasında dünya
bakıyorum sensizliğe
düzsüzüm
bir çocuk gibi sözcüklerim az
hep gece yarısı dökülür
kendimin dışındayım ama
sen şarkı söyle
Kayıt Tarihi : 17.3.2019 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!