01 Ya Dağlar Yürür İse Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Kaçkın güneşleri sakladım,
Kahkülümün saçağının altına...
***
Zemheride erittim asırlık mermerleri
Sızdı akrebin zehri özlemin damağına…
Damladı göklerden emdiğim aksüt
Kadim dağlar reddetti sukuneti, hışımla ayaklandı
Kişiliksiz tepeleri sürükledi ardınca.
***
İşte emellerimi kesen son hudut,
Beni tutmak için hoyrat ellerce çizilmiş yola.
Dayandım adaleti kemiren dişlere erkek gibi
Direndim yalın ve art niyetsiz açtığım adil cephede
Ve direndim masum ama kadınca...
Yol verin Çamlıbel’de kıyamıma çukurlar
Bolu beyi ferman etse de ne?
Yolların kesiştiği merkez işte bu
Durdum ovaların orta yerinde
Ben durdum... İzan durdu... Ar durdu…
Dağlar yekindi yerinden
Kayalıklar çekti karlı zulmün kasaturasını
Sıradağlar ağustosta kudurdu
Karlı zirveler yürüdü gürleye gürleye
Ve üstüme bürüdü kanlı maşlakasını…
2/:
Direncim kara doruklara karşı kıyamıdır azmimin
Nazlı çiçeklere ise hiçbir vakit kıyamam
Anam ağlar ufalayıp dediğini yıllarca
Babamsa sisler içinde gömülmüş sevdasına
Bilgece seccadelere binmiş bakıp bakıp ardınca
Dayandım erkek gibi
Direndim kat’i ve teslim mi, asla!
Ve direndim son sınırda kadınca
“Keşke” diyesim geldi bazen yalnız gecelerimde
O an kestim hain atan damarlarımı tel tel
Rüyalarım buz ve kızıl dızmana kesti
Batırdım bayrağımı hırs ilen kesişen kavşaklara
Esti bir hain rüzgar... Savruldum uzaklara...
***
Şimdi ne kadar sakin deli Atlantik
Dercoldu duvarına dev sandığım noktalar
Tükendi moral... Eridi etik...
Ben durdum... Namus durdu... Ar durdu
Dağlar yekindi yerinden
Zirveler sıyırdı buzdan kılıncını seferberliğin
Sıradağlar acıktı ve kuşluklarda kudurdu
Zelzeleler adım attı üstüme...