01 Ver Çölümü Bezirgan Şiiri - Ahmet Yozgat

1/:
Nemli vahaları al kat mülküne,
Ver çölümü bana geri bezirgan.
***
Develerim kışlasın yorgun argın dönende,
Ahmetistan diye bir hayali ülkeden,
Gölgeleri yüreğime uzanan kayaların dizinde.
Güneş kızgın ve kızıl bir kalkan,
Yakan o olsun ama yakılan ben olmayım.
Çöl soğutsun yüreğimin buhurdanını,
Ayağıma kapanan kumlar kişnesin...
***
Gümrah vahaları al kat mülküne,
Ver çölümü bana geri bezirgan!
2/:
Doğru, bir çöl bedevisiydi babam,
Anamsa Tuareg beyinin kızı...
Ama ne Mecnun diye anıldı adım,
Ne de Leyla diye bir kadını tanırım..
***
Evleneyim bir karaçadır kızıyla,
Hurmalar altına çağırsın beni,
Uzanayım zifafımda güneşin buhurdanına,
Ellerime kına sürsün bilge bedevi.
Batsın çivilesin kumların keskin bağrına,
Yaşlı, sinsi ve saldırgan devedikenleri şu öksüz kaderimi.
Türkü tiryakisi taylarıma gümüş koşum vurulsun,
Kara çadır ortasında kızım dursun,
Oğullarım iksir damıtsın saç uclarından...
***
Zeheb kubbeli sarayları al kat mülküne,
Ver çölümü bana geri bezirgan!