01 Umutkâr ve Vefalı Şiirler Hani?

1/:
Türkümü çalsa da tarihi bile soyan gotlar,
Boş ver behey yüreğim,
Nasılsa bana umutkâr ve vefalı şiir kalır...
***
Öle öle yaşıyorsa içimizde son şiirin sadık tebası,
Zalim yaşattıklarını zulüm addeder sanma,
Adil cengaverin adaleti kanla yazmasına ne demeli,
Yine kan kırmızı gagalı kuşlar konuyor defne dallarına,
Baldırana batmış bir gönül ölürken bile güller gibi açıyor,
Sükunet ilk elde dara çekiliyor cephede,
Öle öle yaşıyorsa içimizde son şiirin sadık tebası,
Boğuluyor sevdasının terinde kısa boylu bir aşık,
Boğuluyor ve denizlerin tabanına bakıyor meraklı gözler,
Burnunu sıkan her parmağa bulanıyor eski aşkların balgamı,
Toprakların tanıdığı nasırlı parmaktır beyinden evvel,
Kurtulabilse de bocurgattan yaş ağaç,
Doğrultamaz belini bir daha,
Kurtulmasa da ahmetyozgat şiirin işkencesinden...
2/:
Türkümü çalsa da tarihi bile soyan gotlar,
Boş ver behey yüreğim,
Nasılsa bana umutkâr ve vefalı şiir kalır...
Duyar tuzlu tadını yaramaz taşlamaların,
Bitmez bir gecedir her dizenin meridyeni,
Ve neredeyse sabah vefanın türkülü dili orada verir son nefesini,
Bugün cehennemin yarınına sagu derleme günüdür aslında,
Öle öle yaşıyorsa içimizde son şiirin sadık tebası,
Dokunuyorsa tırnaklarımız tırmalanası yanaklara,
Yazgının yanı başında kara bir boya kutusu hazır durur,
Serin soluklu cennet köşkleri,
urtulmasa da ahmetyozgat şiirin işkencesinden...
3/:
Türkümü çalsa da tarihi bile soyan gotlar,
Boş ver behey yüreğim,
Nasılsa bana umutkâr ve vefalı şiir kalır...
Elleri bağlanmış Nedim evlatları failatün zindanlarına konur,
Kırık kolu sarılır vedalarda sallanası vefanın şiirle,
Kolay bir kördüğümdür yolların kavşağı türkülerde,
urtulmasa da ahmetyozgat şiirin işkencesinden...
Nokta içre nokta bulunur şiirlerin sağır derununda,
Mahpus şairdir deniz ve aşk mersiyesi söyleyen,
Öle öle yaşıyorsa içimizde son şiirin sadık tebası...