01 Üç İki ve Bir… Başladı Şiir

1/:
Üç iki ve bir… başladı şiir nefes nefese…
Uğruna yazmıştık ya ey yar,
Anımsar mısın?
Tırnağımızı batırdığımız kandı hokkasındaki aşkın,
Gönül şaşkın bir vaveylada derbeder,
Safran sarısına sıvanırdı köşesiz yaşamımız,
Ve boşaldı bir gün kırmızıya dair ne varsa cidarımızda,
Oysa konaklamak ziyandır kervana biliriz,
Kalabalık kervansaraylarda…
2/:
Üç iki ve bir… başladı şiir nefes nefese…
Kınalı bir gün çavardı cevval ellerine,
Yüreği buğday benizli gelinlerin.
Bir kara çadır kurulurdu beyler için engine,
Orta direğine yangınlarla sürmelenmiş bir çift göz,
Ve harman yeri gibi bir yürek asılırdı,
Ol nedenle dudağa düşerdi Nedim kokulu gazel,
Ve bir kibar ve sevecen bir nazlı söz.
***
Biz de bazen türkülere vururduk başımızı a yar,
Anımsar mısın?
Keskin kaya yerine ah çekerek.
Kim bilir? Kurulmuştu bizim de belki,
Seferi beynimizin kıyıcığına bir yol sarayı,
Bekleyişimiz bundandı belki,
Kervan başlarını geceler boyu ayazlarla kol kola.
Ve her gün azar azar sızarken göklerden mavi bir şiir,
Ve de artarken bir sarışın sancı gazellerin ayaklarında.
3/:
Üç iki ve bir… başladı şiir nefes nefese…
Göğüs kafesimizi kapatırdık ezeli tutsağımıza,
Uçmasın diye bir aralık ayında,
Bilgimizden ve birliğimizden bihaber...
Oysa aşkını zorlayan kalbimizin sol cenahıydı,
Diğer kalanı vurgundu zaten,
Sıcak müştemilatlarına kızıl sarayların,
Ve Baki kokulu mersiyelerin zaman aşırılığına…
***
Beynimizde yazılırdı kader denilen sırlı öyküler,
Devinimi zerk edense tatlı bir rüyaydı her nisan ateşinde,
Kan ter içindeki yarsız uykularda nefes nefese.
O tatlı bir acıydı ki,
Öteki adı aşktı,
Aşık olunca kalktı bir dev zavallı yüreğimizden,
Ve karaca bir oğlana nazire kızılcık kokulu güzellemelerden…
Penceremizde savrulansa kırlangıç kanatlarıydı,
Ve o nedenle sonbahar er düştü bu diyarda,
Menzilin şakaklarına.
Şiirsiz yataklarına bir içi boş ah düştü…