01 Süvariye Atları Unutmak Yakışmaz

1/:
Atları unutmak olmaz kız Suvariyye.
Onlar ki şiirimin ve aşkımın nakaratıdırlar...
***
Atları tarihin terkisinde gördüm ilk evvela,
Burunlarından nefes nefese aşk,
Yüreklerinden kanlı türküler sızıyordu ılgıt ılgıt.
Gaddaresi “Ziya ağıtı” na nakarat olan bir adam:
“Unutmak olmaz zaferlerin ardından atları.” diyor ve uğunuyordu.
Bence de seni ve atları unutmak yakışmaz bize kız Suvariyye,
Onlar ki kolu kırık şiirimin,
Ve yeni sökük aşkımın nakaratıdırlar.
Yaşamın tekrarına düştüğü anları anlamak zordur.
(Gavur gibi) Bilirim...
Ama ya şiirler böyle mi? …
Yeknesak ve gümrah bir nakarat vadisidir,
Suvari bir sevdanın aktığı engebeli ve yeri belirsiz tarik.
O vadide beyitlerin derunundaki uğrun türküleri,
Elleriyle koymuş gibi bulurlar Karacoğlan Vandalları,
Ve çalarlar aşka dair tüm olanları,
Ve de “nazlı yarim” atları...
Bilir herkes berktir bilekleri taifeyi Vandal’ın,
Yürekleri katıdır.
Ama atlar başka kız Suvariyye Ahmetistan’da,
Atlar ki şiirimizin ve aşkımızın nakaratıdır...
2/:
Atları unutmak olmaz kız Suvariyye.
Ayıptır, günahtır, çocuk gibi yazıktır...
***
Bilirsin Kültigin’i,
(Gavur gibi) Bilirim ben de...
Aşık adamdır ve oturur bir obeliks taşının altına,
Bağrından boz bulanık kan sızan kitabeler kazır.
Hatta “Duran’ın ağıtı” bile elinden çıkmadır onun.
O kazır kitabe bağırlarını, bana ise dizeleri yanık,
Ve ala köpüklü kan kokan destanlar kalır geride.
Karanlıkta kılavuzumuzdur dediğimiz atlar olmasa,
O dırahşan tacı söner tarihteki tüm saltanatların.
Yani kızlar şahı, ışığı aysız gecelerde iz sürmek,
Atların işidir Ahmetistanda.
(Gavur gibi) Bilirim...
Ama ya şiirler böyle mi? …
Bir kervanın kendi kendine yol aramasıdır,
Ya da Leyla’yı ve tigini paralel kılar.
Yol arar Mecnun diye biri çöllerde dolanarak.
Ben ise kendimi atların nal izlerine çakarım.
Ararım yüreğimin tendürek yeşili eteğinde
Hangi yayla aşk gülüne boyanır?
Ve hangi ovadadır kan kırmızı gelincikler?
Bulamam koyun gözü dermeye saldığım ellerimi,
Çünkü kollarım rayların bin bir katıdır.
Öyleyse atlar ne yatar gübreli tavlalarda?
Atlar ki şiirimin ve aşkımın nakaratıdır...
3/:
Atları unutmak olmaz kız Suvariyye.
Yüreğimizi ucu kıvrık bedevî hançerleri yarsa da,
Ve leylalar alsa da nefesimize binen umutlarımızı,
Tutsak düşer bedenimiz atlara...
Haralara torba torba şiir taşır Kültigin.
Çünkü at bu ancak şiirle semirir.
Kemirir bana kalan beynim son dizelerin kökünü...
Daracık zindanlardan “Duran ve Ziya ağıtı” üfrülür,
Dürülür zaman,
“Kuşlar gibi at sırtında dönen yar”dır Ahmetistanda,
İşte o at Ziya beyin atıdır...
Atlar ki şiirimin ve aşkımın nakaratıdır...
(Gavur gibi) Bilirsin sen de,
Öyleyse? ...