01 Son İstasyon Manifesto

Düşün ey kendim!
Buradır menzilindeki istasyon,
Hem de en son imitasyon…
Burada durabilseydin eğer,
Yani zamansız şarkılar fısıldayabilseydin,
Mesela kendi kulağına,
Ayağına; Yürü ayanım! diyebilseydin,
Bilmiyor olurdun devri cahiliyede,
Seni en çok nelerin kaygılandırdığını,
Saatlerin hangi mekanda ayarlandığını…
*
Yazar ya,
Tarih-i Yamanzade Hayati Beg hani,
Son palangada yaralanan ilk kuş yalpalayarak uçar,
Son heteredok sözü kekeme bir sürçük dildir,
Ebabildir son nohutu fırlatan azami file,
Derim ki; can evinden nurulan arsız nefsime,
Dur ve düşün ey kendim!
Buradır menzilindeki istasyon,
Hem de en son istasyon…
Burada kamaşır fiziktutsağı boyalı her göz,
Kıpraşır ruha çakılan paslı çiviler burda,
Kurda kuzu ikramındadır seyyareler,
Delilerle veliler diz dize masal yarışındalar,
Kuasarlar karadelikler içre son akışıdalar.
Gökyüzünde kalmış tek bir yıldızdır o an,
Ama o da yalap yalap ışık saçar kılavuz işleviyle,
Burasıdır o yer ki damlaya damlaya düşer can raylar üstüne,
Çakılır yüreğin temeline, terminolojik destekler,
Bir yargıç diker yakaları kurt kulağı misali,
Çakar yargıyı meydanın ortasına hırs ile:
Arsız kısraklar gibi okyanuslar atlanmaz,
Akarsular gibi ılgıt ılgıt süzülür zaman...
Burası böyle bir mekandır her zaman…
2/:
Düşün ey kendim!
Buradır menzilindeki istasyon,
Hem de en son istasyon……
Burada herkes ancak kendidir,
Ve koynunda saklar kendi yasaklarını herkes,
Düşlerin yalnızlığı ancak düşün kendini bunaltır burda,
Bir de aceleci yolcuyu sıkar gögüs hizsından…
Bağırmadığı yılları yaşamdan saymaz ya tellallar hani,
Yani sahib-ül zaman ve son nefes…
Düşün ey kendim sen de!
Buradır karmakarışık duygular ortasında hissiz istasyon,
Şu çalansa en son trenin, en son kampanası…
Bence saygı duy taife-i münadiyana,
Sen de sayma lal olmadığın yılları icmalinde…
Düşün ey kendim; ara ve bul!
Kimdir yaşayan ruhunun derinliklerinde…
*