01 Sevdalanır Nötradamın Biri de

1/:
Nötradam kanayan yarayı ne bilir?
Aşkadamının yediği hançer ise eş’ara güldür,
Bir siklamen anı kalır temdit edilmedik.
Uzar zaman,
Mekan süner...
Ben sönerim ışığın eşiğinde,
Aşk bir skatiftir ki anında kurutur beni,
Gölgesini yüreğime düşürür,
Güneşle arama giren bir sevgili.
2/:
Nötradam kanayan yaranın acısını bilemez.
Bu yüzden acının tadından da bihaberdir aslında.
Yani rahatlamak da bir bedel ister yürekten eni konu,
Aşık olmaksa diğer adı sayılır rehavetin.
***
Ey kalbi rahatlayan adam ver bedelini.
Yani ya yaşanası bir efsane,
Veya kafiyeye yenik düşmemiş bir şiir gibi bir şey,
Bütün arzuladığımız senden hepitopu.
Artık en iyi sen de bilirsin ki,
Aşkadamının yediği hançer de eş’ara güldür.
Burnumuzsa nice vakittir özlem duyar ıtıra.
3/:
Ey kalbi rahatlayan adam,
Karanlıklar da artık korkulası yerler sayılmaz.
Arala alacakaranlığını yüreğine oturan galerilerin,
Bitir nihayeti bin yıl süren özlemini efsanenin,
Ve korkunç yalnızlığını nötradamın.
***
Her şey bir sakin ilkbaharleyin başlar,
Üzerine ağan yağmurlu buluttur,
Şakağından kayan bir ter miktarı zaman içinde iletir,
En cebbarını iki yüz yirminin bir şalter atımında.
Parmak başlarını yakar yıldırımların ateşlerde en pişeni,
Beyninden gönlüne yol çizer bir kanserli şimşek,
Yeni bir boğa doğrulur yalnız kafeslerinden Nötr galerilerin,
“Ey min el aşk” diyerek...